Od Popków do Popkowiczów

Przybyli z całej Polski, by utrzymywać więzi rodzinne. Blisko 140 osobowa reprezentacja rodu Popkowiczów spotkała się po raz pierwszy w remizie OSP w Długowoli.
O organizacji zjazdu rodu mówiło się już po cichu w listopadzie ubiegłego roku. Wtedy to spotkał się po raz pierwszy komitet organizacyjny w skład którego weszli: Bronisław Popkowicz, Jan Popkowicz z żoną Ewą oraz córkami Sylwią i Justyną,  Tadeusz Zaremba oraz Anna Libowiecka (Zaremba). Motorem do organizacji zjazdu było powstające już od pięciu lat drzewo genealogiczne rodu Popkowiczów.
– Wujek Bronek poświęcił wiele lat na gromadzenie wiedzy o naszej rodzinie – mówi Sylwia Popkowicz. – Na podstawie zebranych materiałów powstało drzewo genealogiczne, które nie mogło się zmarnować.
W związku z tym, że korzenie rodziny wywodzą się z Długowoli, komitet podjął decyzję o organizacji zjazdu w tutejszej OSP. Informację o spotkaniu przekazywano potomkom Wawrzyńca Popka na wiele sposobów – elektronicznie, osobiście, telefonicznie, a także za pośrednictwem portalu społecznościowego.
– Każdy z członków komitetu odpowiedzialny był za konkretną gałąź potomków rodu Popkowiczów – dodaje Sylwia Popkowicz.
Takim sposobem w Długowoli zgromadzili się potomkowie Wawrzyńca Popka z Katowic, Dzierżeniowa, Skierniewic, Warszawy, Goszczyna oraz Długowoli.
– Kontaktują się z nami już inne rodziny, które pytają jak organizacyjnie przygotować taki zjazd – mówi Sylwia Popkowicz. – Taka forma spotkań staje się w ostatnim czasie bardzo popularna. Przyjechała do nas silna reprezentacja z każdej gałęzi rodu. Chcielibyśmy, żeby takie zjazdy stały się naszą tradycją.
Ściany długowolskiej OSP ozdobiły zdjęcia rodziny Popkowiczów, a także wykonane przez Bronisława Popkowicza drzewo genealogiczne o długości 10 metrów i szerokości jednego metra. Podczas spotkania przybyli na zjazd potomkowie Wawrzyńca Popka mieli możliwość nanoszenia zmian na wspomnianym drzewie genealogicznym. Każdy z rodu otrzymał identyfikator z imieniem i nazwiskiem, a także adnotacją z której gałęzi rodu się wywodzi (syn/córka, wnuk/wnuczka, prawnuk/prawnuczka itd.).
– Naszym rodem interesuję się od kilku lat – mówi Bronisław Popkowicz, autor drzewa genealogicznego. – Cieszę się, że rezultatem moich poszukiwań przodków jest zjazd rodzinny.
Zjazd rodu Popkowiczów odbył się w sobotę, 19 maja. Spotkanie w remizie OSP poprzedziła msza święta w intencji rodziny w kościele parafialnym w Goszczynie. Jak się okazuje, w rodzie Popkowiczów poza Bronisławem, autorem drzewa genealogicznegi, jest również kolejny fenomen, Tadeusz Zaremba, który jest chodzącą historią rodziny. Jest on również autorem modlitwy-wiersza za potomków Wawrzyńca Popka, którą odczytał na uroczystej mszy świętej.
Ród Popkowiczów zaczął się kształtować stosunkowo późno, bo w pocz. XIX w. Zapoczątkował go przybysz z innych stron, który osiadł na stałe w Długowoli. Z dostępnych dokumentów, zwłaszcza z ksiąg metrykalnych parafii Goszczyn wynika, że protoplastą rodu Popkowiczów był niejaki Wawrzyniec, urodzony nie w tych stronach, a w parafii Ojrzanów k. Tarczyna (ur. 19.08.1785).
Wawrzyniec przywędrował do Długowoli ok. roku 1815 i zatrudnił się jako parobek u bogatego gospodarza Jana Pawłowskiego. Potem zaczął pracować jako kopiarz u gospodarza w sąsiedniej wsi – Zbroszy Małej. Na początku roku 1818 ożenił się z Anną Stępień, mieszkającą u Jana Pawłowskiego, jego przybraną wnuczką. Ślub odbył się w Goszczynie, a do aktu ich ślubu dołączona jest alegata z parafii Ojrzanów w postaci napisanego po łacinie odpisu aktu urodzenia Wawrzyńca. Jest w nim podane, że był synem Jakuba ale Popka i Cecylii z Chylickich z parafii Ojrzanów.
Niespodzianką jest to, że w obu dokumentach Wawrzyniec występuje pod nazwiskiem Popek. Z dokumentów wynika także, że Wawrzyniec i Anna mieli pięcioro dzieci, z których zachowali się przy życiu tylko dwaj najmłodsi synowie Paweł i Kazimierz. W ich aktach urodzeń niespodziewanie pojawia się zapis nazwiska nie tak jak ojca „Popek”, a „Popkowicz”. Co więcej, od tego momentu wszyscy urodzeni w kolejnych pokoleniach, aż do dnia dzisiejszego zapisani są w aktach urodzeń pod nazwiskiem „Popkowicz”. Zmiana nazwiska nadal jest tematem badań Bronisława Popkowicza.
Od tego momentu historia rodu Popkowiczów zaczyna toczyć się szybkim tempem. W jednym przypadku mniej, w drugim bardziej szczęśliwie. Osiadły w Goszczynie Paweł, pomimo, że był dwukrotnie żonaty i z obu małżeństw miał potomstwo, wszyscy przedwcześnie zmarli i ich gałąź rodu wygasła w pierwszym pokoleniu. Natomiast najmłodszy syn Kazimierz ożenił się w r. 1855 z Józefą Adamczyk. Wcześniej jego ojciec Wawrzyniec zmarł wkrótce po urodzeniu się Kazimierza. Matka Anna Stępień po owdowieniu, w 1842 r. wyszła powtórnie za mąż za Marcina Rutkę i wraz z Kazimierzem przeniosła się z powrotem do swojej babki Salomei, która już od dłuższego czasu była wdową po Janie Pawłowskim. Kazimierzowi i Józefie z Adamczyków urodziło się 9 dzieci:  Marianna (1860), Jan (1861), Józef (1863), Walenty (1866), Franciszka (1869), Stanisław (1869), Szczepan Jan (1871), Antonina (1875), Anna (1878). Poza Janem, Józefem i Franciszkiem, którzy zmarli przedwcześnie, pozostałe pozakładały rodziny i mieli liczne potomstwo.
– Ród Popkowiczów obchodzi w tym roku jubileusz 200-lecia obecności na tym terenie. – dodaje Bronisław Popkowicz. - Przed nami kolejne wyzwanie – szukanie historii wcześniejszych pokoleń, z których wywodził się protoplasta Wawrzyniec Popek.

KO
Historia rodziny na podstawie
opracowań i materiałów
Bronisława Popkowicza.