W Miłosierdziu zakwitły róże

Relikwie oraz figurka św. Rity sprowadzono do Kościoła Miłosierdzia Bożego w Grójcu niespełna dwa miesiące temu. Od tego czasu coraz więcej wiernych przynosi do świątyni róże, symbol świętej, która pomaga w sprawach beznadziejnych.
- Relikwie sprowadziłem z potrzeby pomocy jednemu z wiernych – przyznaje ks. Stefan Kazulak, dziekan z parafii Miłosierdzia Bożego w Grójcu. - Choroba z którą się zmagał zniknęła bez śladu. Święta Rita jest patronką spraw beznadziejnych i po ludzku niemożliwych, a z tymi boryka się wiele osób.
Od tego czasu każdego 22 dnia miesiąca (w dniu święta Rity) w kościele Miłosierdzia Bożego w Grójcu odprawiane są nabożeństwa, tak jak czyni się to w innych świątyniach, które czczą kult św. Rity. W wielu miejscach na świecie właśnie tego dnia uroczyście obchodzi się jej wspomnienie. Kult św. Rity jest bogaty w przesłania i symbole, ale dwa są najbardziej wyraźne. Kolec z korony cierniowej symbolizuje ludzkie życie pełne cierpienia i bólu, zaś kwitnąca róża jest symbolem nadziei na przezwyciężenie trudności. Figurkę świętej w grójeckim kościele zdobi już wiele róż, a grono jej miłośników z dnia na dzień rośnie. Rita urodziła się około roku 1380 w Roccaporena, niedaleko Cascia we Włoszech. Według podania miała być dzieckiem wymodlonym przez pobożnych rodziców. Na Chrzcie otrzymała imię Małgorzata. Już jako młoda dziewczyna poczuła powołanie do życia zakonnego. W wieku czternastu lat, posłuszna naleganiom rodziców, wyszła za Pawła Ferdinando Mancini młodego, wytwornego, lecz obdarzonego raczej niespokojną naturą człowieka.
Mąż Rity zginął zabity w porachunkach mafii. Kiedy zginął, synowie postanowili go pomścić, a Rita, jako matka, cierpiała nie umiejąc ich od tego odwieść. Bojąc się, by nie kontynuowali walk, prosiła Boga, aby raczej zabrał ich ze świata niż mieliby stać się zabójcami. Bóg wysłuchał tej prośby. Obaj młodzieńcy zmarli podczas epidemii a ona zmagała się dalej usiłując pojednać zwaśnione rody. Kiedy w końcu udało jej się z wrogów uczynić przyjaciół, mogła zostać zakonnicą. Mając już ponad trzydzieści lat jako wdowa wstąpiła do zakonu augustianek w Cascia. Kult świętej Rity rozpoczął się wraz z jej śmiercią. Cuda nie przestały się mnożyć: uzdrowienia i nawrócenia.Po trzech dniach od śmierci św. Rity liczba cudów stale wzrastała. Czas mijał i trzeba było pochować zmarłą. Jednak jej ciało pozostawało nienaruszone i nadal wydzielało piękny zapach. Rita została beatyfikowana w 1628 roku. Papież Leon XIII kanonizował ją 24 maja 1900 roku, wyznaczając jej święto na dzień 22 maja.

Paulina Omen-Klepacz