Błąd medyczny

Lekarze też mają prawo do pomyłki. Pacjenci są też w stanie to zrozumieć, jednakże nie zawsze. Najczęstszym argumentem, który słyszę od klientów, gdy kierują sprawę do sądu przeciwko lekarzowi jest nie sama pomyłka, ale pomyłka połączona z jawnym lekceważeniem pacjenta. Czasami wydaje mi się, że sporów było by mniej gdyby lekarz bardziej przyłożył się do diagnozy lub leczenia, wtedy poszkodowany lub jego rodzina w przypadku błędu, spojrzeli by na sprawę zupełnie inaczej.
Istnieją dwie drogi dochodzenia roszczeń w przypadku podejrzenia zaistnienia błędu medycznego. Pierwszą drogą jest wystąpienie na drogę postępowania sądowego z powództwem cywilnym, natomiast drugą drogą jest dochodzenie roszczeń przed Wojewódzką Komisją do Spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. Tryb dochodzenia roszczeń przed Wojewódzką Komisją, stanowi nową formę dochodzenia rekompensaty szkód przez pacjentów i ich spadkobierców i jest alternatywą wobec cywilnego postępowania sądowego. Obie drogi nie są łatwe do przejścia.
Celem postępowania przed Wojewódzką Komisją jest ustalenie, czy zdarzenie, którego następstwem była szkoda stanowiło zdarzenie medyczne /zakażenie, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pacjenta albo śmierć pacjenta będącego następstwem niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną/. Wniosek o ustalenie zdarzenia medycznego wnosi się do Wojewódzkiej Komisji właściwej ze względu na siedzibę szpitala w przypadku wystąpienia zdarzenia medycznego po 1 stycznia 2012 r., a także w terminie 1 roku od dnia, w którym podmiot składający wniosek dowiedział się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia albo nastąpiła śmierć pacjenta, jednakże termin ten nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie skutkujące zakażeniem, uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia albo śmiercią pacjenta. Maksymalna wysokość odszkodowania przed Wojewódzką Komisją za uszczerbek lub zakażenie wynosi do 100.000 zł, natomiast za śmierć osoby do 300.000 zł.
Istotne jest to, iż w przypadku gdy osoba, która dochodzi ustalenia zdarzenia medycznego nie zgodzi się na zaproponowane odszkodowanie wówczas orzeczenie Wojewódzkiej Komisji może stanowić dowód w postaci opinii w postępowaniu sądowym.
Utrwalonym sposobem dochodzenia odszkodowania za błędy medyczne jest wstąpienie na drogę postępowania sądowego z powództwem cywilnym. Zasadniczą różnicą, między drogą przed Wojewódzką Komisją a postępowaniem przed Sądem jest to, że w przypadku tej drugiej drogi nie jesteśmy ograniczeni wartością dochodzonego odszkodowania, zadośćuczynienia czy renty, możemy swobodnie ustalić kwotę, którą chcemy dochodzić, a która to kwota będzie stanowić należytą rekompensatę naszej szkody. Należy przy tym jednak pamiętać, iż od ustalonej kwoty konieczne będzie dokonanie 5% opłaty. Warto podkreślić, że w przypadku, gdy powód znajduje się w trudniej sytuacji materialnej istnieje możliwość zwolnienia z kosztów sądowych w całości lub w części.
Decyzja, czy w pierwszej kolejności występować z wnioskiem o ustalenie zdarzenia medycznego przed Wojewódzką Komisję, czy przed Sąd Powszechny należy do osoby pokrzywdzonej. Można przykładowo wystąpić do Wojewódzkiej Komisji w celu ustalenia zdarzenia medycznego, a następnie w przypadku, gdy Wojewódzka Komisja ustali zdarzenie medyczne, a Szpital czy Ubezpieczyciel zaproponuje niesatysfakcjonującą nas kwotę, wówczas istnieje możliwość wystąpienie na drogę postępowania sądowego w celu dochodzenia swoich praw i stosownej kwoty, która będzie rekompensować doznaną krzywdę.

Opisane procedury są złożone, a dochodzenie roszczeń dotyczących błędów medycznych nie jest zadaniem prostym. Powinniśmy mieć jednak na uwadze, że właściwie przeprowadzone postępowanie pozwalają na uzyskanie satysfakcjonującego odszkodowania, zadośćuczynienia i renty, które pozwolą  zrekompensować doznaną krzywdę w wyniku błędnego leczenia. Artykuł nie zawiera też wszystkich informacji w tym zakresie, dlatego też w indywidualnych przypadkach zawsze można zwrócić się o pomoc do doświadczonego radcy prawnego.

Artur Zawolski - Radca Prawny
Elżbieta Kornaga – aplikant radcowski