Wiele osób zmaga się z dylematem skąd wziąć pieniądze na wakacje, leki, zapłacenie bieżących rachunków czy prezenty na święta. Naprzeciw tym potrzebom wychodzą instytucje finansowe, jak i udzielające pożyczek z krótkim terminem spłaty czyli tzw. chwilówek. Wabią one potencjalnych klientów zachęcającymi reklamami oraz wizją otrzymania pieniędzy pomimo braku szans na kredyt w banku. Dla klientów najważniejsze jest jednak to, że otrzymają pieniądze.

Obecne przepisy stanowią, że firmy pożyczkowe, tak samo jak banki i SKOK-i, nie mogą naliczać odsetek wyższych niż 16 % w skali roku. Jednak większość pożyczkodawców zarabia nie na odsetkach, ale na różnego rodzaju opłatach i prowizjach, które mogą określać dowolnie. Przykładowo za podanie nieprawdziwych danych przez klienta pobierają np. karę w wysokości 4-krotności udzielonej pożyczki. Często firmy pożyczkowe „wymyślają” prowizje przez pobieranie opłat przygotowawczych, aby następnie pod byle pretekstem nie wypłacić pożyczki.

Niektóre firmy pożyczkowe utrzymują się głównie z windykacji. Klienci, którzy nie spłacą pożyczki na czas są karani monitami czy SMS-ami, których koszt przekracza wielokrotnie ich rzeczywistą wartość, np. firma potrafi naliczyć i 150 zł za list z wezwaniem do zapłaty. Firmy pożyczkowe chętnie korzystają z windykacji, za co oczywiście za każdym razem pobierają opłaty. Aby temu przeciwdziałać proponuje się wprowadzić limit kosztów windykacyjnych. Spowoduje to, że firmy pożyczkowe mogą zrezygnować z tzw. miękkiej windykacji, która kosztuje. Zamiast tego będą szybciej kierować sprawy do sądu.

Niektóre firmy pożyczkowe notorycznie naruszają przy tym prawa konsumentów. Nie przekazują klientom w zrozumiały sposób zasad i terminu spłaty pożyczki przed zawarciem umowy. W umowach brakuje kompletnych informacji o wysokości rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania, prowizji i całkowitym koszcie pożyczki. Umowy są natomiast często napisane mało czytelnie i zawierają niedozwolone klauzule umowne.

W przypadku zaistnienia sporu proponują klientowi podpisanie ugody, porozumienia i treści tych dokumentów mogą znaleźć się dodatkowe „haczyki” prawne.

Jak widać na chcącego wziąć chwilówkę czeka wiele pułapek. Aby ich uniknąć dobrze jest, przed podpisaniem jakiejkolwiek umowy, zwrócić się z prośbą o jej przeanalizowanie do doświadczonego radcy prawnego, dzięki czemu biorąc mikropożyczkę nie narazimy się na jej spłacanie do końca życia.

Artur Zawolski, radca prawny, Partner
Paweł Kierończyk, radca prawny

 

Osoba lub firma  chcąca wyciąć drzewo lub krzew rosnący na jej nieruchomości musi uzyskać wcześniej zezwolenie na wycinkę. W tym celu musi złożyć odpowiedni wniosek w urzędzie gminy. Wycinka bez zgody grozi bowiem nałożeniem wysokiej kary pieniężnej.

Sprawą tą zajął się Trybunał Konstytucyjny, który 1 lipca b.r. uznał za niekonstytucyjne przepisy ustawy o ochronie przyrody, przewidujące bezwarunkowe wymierzanie administracyjnej kary pieniężnej bez możliwości jej zmniejszania lub odstąpienia od niej.

Trybunał rozpoznał sprawy kilku osób ukaranych m.in. za wycięcie drzew obumarłych, które stwarzały zagrożenia. Kary pieniężne były surowe, wymierzane automatycznie i bez miarkowania. Zdaniem Trybunału obowiązujące zasady wymierzania kary nie spełniają wymogów proporcjonalności. Często ich wysokość jest niewspółmierna do szkody w środowisku a w wyjątkowych sytuacjach mogą też doprowadzić sprawcę do ruiny finansowej. Przepisy uznane za niekonstytucyjne przestaną obowiązywać po 18 miesiącach. Obecnie trwają prace nad zmianą obecnych uregulowań aby uwzględniały uwagi Trybunału Konstytucyjnego a przez to stały się bardziej przyjazne dla obywateli.

Wyrok TK może mieć wpływ na już toczące się postępowania w sprawie opłat za wycinkę drzew bez zezwolenia, jak i postępowania już zakończone, w których gmina obciążyła osobę/firmę karą pieniężną. Pojawiła się szansa dla ukaranych na uniknięcie kary, a przynajmniej na jej ograniczenie, jak i ew. odzyskanie pieniędzy od gmin przez te osoby/firmy, które już zapłaciły.

Jak wynika z powyższego, w życiu codziennym mamy wielokrotnie do czynienia z prawem administracyjnym. Często sprawy te są zawiłe. Dlatego, w wielu przypadkach, nieoceniona będzie pomoc radcy prawnego.

Małżonkowie często dokonują ryzykownych transakcji lub zaciągają zobowiązania, których nie są lub nie będą w stanie spłacić. Konsekwencją tych działań jest ponoszenie odpowiedzialności za długi przez drugiego małżonka, który tych zobowiązań nie zaciągał. Co więc powinien zrobić małżonek, który nie chce stracić w ten sposób swojego majątku ?

Nie zawsze możliwe jest skontrolowanie wszystkich inwestycji, kredytów czy innych umów podpisywanych przez współmałżonka, dlatego najlepszym rozwiązaniem jest podpisanie umowy o rozdzielności majątkowej jeszcze przed zawarciem małżeństwa. Z chwilą zawarcia małżeństwa nie powstaje wtedy w ogóle majątek wspólny. Każdy z małżonków ma swój majątek osobisty, w skład którego wchodzi to, co nabył przed zawarciem małżeństwa oraz to wszystko, co każdy nabędzie po podpisaniu umowy.

Jeśli umowa o rozdzielności majątkowej zostanie podpisana po zawarciu małżeństwa należy pamiętać, że nie będzie ona działała wstecz, tylko na przyszłość tj. od momentu  jej podpisania. Nie uchroni więc nas ona przed długiem już istniejącym.

Małżonek jest chroniony przed długami drugiego małżonka również gdy o nich nie wiedział lub nie zgodził się na ich zaciągnięcie. Brak zgody nie spowoduje nieważności czynności prawnej, ale wierzyciel będzie mógł ściągnąć dług tylko z majątku osobistego tego z małżonków, który go zaciągnął oraz z jego wynagrodzenia za pracę lub dochodów uzyskanych z innej jego działalności.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym. Jeśli jednak nie mogą dojść w tej kwestii do porozumienia, każdy z nich może wyrazić sprzeciw. Sprzeciw jest skuteczny wobec innej osoby tylko wtedy, jeśli został jej zgłoszony przed dokonaniem czynności prawnej (np. zgłoszenie sprzeciwu sprzedawcy przed kupnem samochodu przez małżonka za wspólne pieniądze). Umowa będzie wtedy nieważna.

Jeśli małżonek postępuje niegospodarnie warto udać się do doświadczonego radcy prawnego z prośbą o poradę, ponieważ zaniechanie może nas słono kosztować.

 

 

Małżeństwo  powinno być fundamentem dla rodziny. Wszak przecież po to braliśmy ślub, aby od tego momentu razem iść przez życie. Często jednak zdarza się, że jeden z małżonków zapomina, że małżonkowie mają nie tylko równe prawa w małżeństwie ale przede wszystkim ciążą na nich równe obowiązki.

Do obowiązków małżeńskich należą obowiązek wspólnego pożycia, wzajemnej pomocy, wierności oraz współdziałania dla dobra rodziny. Małżonkowie mają również obowiązek według swoich sił i możliwości zarobkowych przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny.

Zaspokajanie potrzeb rodziny wiąże się z wydatkami zgodnymi z interesem tej rodziny, czyli z wychowaniem i utrzymaniem dzieci, utrzymaniem wspólnego domu jak również związanymi z indywidualnymi potrzebami małżonków.

Możliwości wypełnienia obowiązku są różne w stosunku do każdego z małżonków z uwagi na różnice wynikające z warunków fizycznych i psychicznych każdego z małżonków oraz możliwości zarobkowe i majątkowe każdego z nich.

Małżonkowie powinni żyć na takim samym poziomie. Małżonek lepiej zarabiający nie może zatem: jeździć dużo droższym samochodem, korzystać z droższych wczasów itd.

Możliwości majątkowe i zarobkowe należy oceniać biorąc pod uwagę wysokość dochodów i zarobków, które zobowiązany jest w stanie uzyskać, lecz ich nie osiąga z przyczyn nie zasługujących na usprawiedliwienie. Chodzi o sytuację, kiedy np. mimo braku przeszkód małżonek nie chce pracować w wyuczonym i dobrze płatnym zawodzie.

W powyższym przypadku można wystąpić do sądu z pozwem o przyczynianie się do zaspokajania życiowych potrzeb rodziny bądź złożyć do sądu wniosek o nakazanie wypłacania małżonkowi wynagrodzenia za pracę drugiego małżonka.

W takich sprawach nieoceniona będzie pomoc racy prawnego, który zrobi wszystko aby rodzina mogła żyć na odpowiednio wysokim poziomie a oporny małżonek przypomniał sobie słowa przysięgi małżeńskiej.